Doğu Ekspresi'nin Doğu Ekspresi olduğu zamanlardan kalan bir hikaye.
Trenin İstanbul Haydarpaşa kalkışlı son günleri. Ben de İstanbul tatilimi bitirdim. Aksaray'a dönüyorum. Başkent Ekspresi iptal olduktan sonra İstanbul ile Ankara arasını tamamen güneş batmadan geçebileceğiniz tek tren Doğu Ekspresi kalmıştı. Ben de ona bilet aldım.
Yolculuk Bilecik'in Bozüyük ilçesine kadar sürecek. Orada kıymetli dostlarım ile buluşup araba ile Aksaray'a geçeceğiz. Pendik - Bozüyük arası 239km.
Pendik İstasyonunda bekliyorum. Konya'dan gelen Meram Ekspresi istasyona giriş yapıyor.
Ve Doğu Ekspresi göründü. Düdük çalarak istasyona yaklaşıyor.
Tren biraz daha yaklaştığında kumanda kabininde makinistler İlhami ve Recep abileri gördüm. İlhami abiyle ilk tanışmamız 2009 yılında ankara behiç bey tesislerinde olmuştu. O günden beri muhabbetimiz kesilmedi. Kişiliği, babacan tavrı ve sohbeti ile tanımaktan büyük keyif aldığım değerli bir ağabeyimdi. Recep abi de bir o kadar iyi , kültürlü ve ağırbaşlı bir insandı. Tren geçerken selamlaştık.
Tren durduğunda İlhami abi kapıyı açıp beni çağırıyordu ancak yanımdaki büyük valiz sebebiyle ona zahmet vermek istemedim. Önce bavulumu 3. vagona yerleştirip tren bir sonraki istasyon olan Gebze'de durduğunda lokomotife geçecektim. Telefonla arayıp durumu bildirdim.
Gebze istasyonunda vagondan lokomotif kabinine transfer oluyorum. Bu istasyon da pek çoğu gibi tamamen yıkılıp yeniden yapıldı. Bu fotoğraflar ileride güzel bir arşiv olacak. Sağ tarafta peronda duran e14000 tipi elektrikli bir banliyö dizisi park halinde. Burası Haydarpaşa - Gebze banliyösünün başlangıç istasyonu. İstanbul için bu hat hayati bir öneme sahip.
Lokomotif ortamı harika. Makinist olmayı çok istedim. Kısmet değilmiş. Lokomotifte demlenen çayın tadı da bir başka güzel oluyor. Gazete parçası kadrajı biraz bozsa da çay bardaklarının kaymasına mani olduğundan dolayı oldukça önemli.
De 22 000 tipi dizel lokomotifin temin ettiği bir yük treni anavan (ters) olarak istanbula doğru gidiyor.
İzmit İstasyonu'nun girişi. Sağ tarafta marmaray projesi tamamlandığında çalışacak tren setleri göze çarpıyor. Marmaray projesi çeşitli sebeplerden dolayı geciktiğinden ötürü gelen araçlar derince limanı ve İzmit istasyonunda bekletiliyor. (Günümüzde marmaray'ın bir kısmı açıldı.)
İzmit'ten de yolcularımızı aldık. Sıradaki İstasyonumuz olan Sakarya'nın Arifiye istasyonu'na doğru 90km/h süratle ilerliyoruz. Sapanca uzunkum tünelinin girişi.
Lokomotif kendi kendine bir kaç kez hata verip diskonjüktör çözünce, İlhami abi sorunu kökten çözmek üzere makina dairesine gitti. Dönerken fotoğrafını çektim. Bu tip lokomotiflerde hem lokomotifin elektrik ve hava sistemlerine ulaşmak hemde arka kabine geçmek için bir koridor bulunur. 27.000 wolt elektrik bu odada güce dönüşüyor.
Buradan sonra demiryolu tek hat olduğu için 15 dakika kadar karşıdan gelen Eskişehir Ekspresini bekledik. Rötarların çoğu bu şekilde tren beklemelerinden kaynaklanıyor. Arıza yapan veya yavaş gidip tarifenin gerisine düşen bir tren hattaki pek çok trenin seyrini etkileyebiliyor. Tren henüz geçişini tamamladığından sinyalimiz hala kırmızı yanıyor.
Tren geçtikten sonra sinyal sarı üstü yeşil yanıyor. Bu bize trenin sinyalden sonra yol değiştireceğini ve sonrasındaki sinyale kadar yolun açık oluğunu bildiriyor. Recep abi gaz kolunu birkaç kademe çektikten sonra cer motorları ve onları soğutan dev fanlar cayırdayıp treni hakeret ettiriyor.
Demiryolu doğaya sadıktır. Karayolu gibi 10 metre solunu 20 metre sağını talan etmez!
Efsane güzellikteki Doğançay İstasyonu.
Doğançay istasyonunu sonbaharda görmelisiniz, harikadır. Tren buradan hızla geçerken yapraklar uçuşur.
Vezirhan İstasyonunda yolcularımızı aldıktan sonra bir müddet de Kars'tan gelen Doğu Ekspresini bekledik. Bu tren uzun bir yolculuğunun sonuna yaklaşmış. Trenler iptal edilmeden önce saçma gerekçelerle sürekli saatleri değiştirilir, yolcusu kaçırılır. Daha sonra rahatlıkla treni iptal edebilirsiniz, kimse sesini çıkarmaz. Kars yönünden gelen trenin bu saatte buralarda olması çok yanlış. Ya sabah İstanbul'a inmeli ya da akşam.
Osmaneli istasyonuna girerken bir yük treni bizi bekliyor. Biz yan yola geçip yolcularımızı alırken yük treni de yoluna devam edip demiryolunu bize bırakacak.
Yük treni oldukça uzunmuş.
Bir başka İstasyonda Boğaziçi treni bizim geçmemizi bekliyor. Birkaç tren beklememiz neticesinde daha şimdiden 20 dk rötar yaptık.
Bilecik İstasyonuna giriyoruz.
İlhami usta dönüş yolunda iken yardımcı makinist koltuğunda oturuyor.
Yayla istasyonuna girerken sinyal sarı yanıyor. Yani bir sonraki sinyale durabilecekmiş gibi yaklaşacağız. Muhtemel bir tren daha bekleyeceğiz.
Burada kırmızı sinyalde beklerden daha fazla vakit kaybetmemek için İlhami ve Recep abiler öğle yemeklerini aradan çıkarıyorlar.
İstanbula giden Başkent Ekspresi yanımızdan geçiyor. Normalde buluşma yerine giren ilk tren barınma yoluna girer fakat burası rampa yukarı olduğu için demiryolunda biz bekliyoruz. Tecrübeli makinistler istasyondan sonra eğim arttığından dolayı sinyalin biraz gerisinde bekliyorlar. Buradaki küçük payı bırakmasalar tren rampayı yavaş tırmanıp daha fazla rötar yapabilir.
Doğu Ekspresi yolcu trenleri içerisinde oldukça uzun ve ağır bir tren genelde 9 vagon oluşuyor. Ankaradan sonra elektrik hattı olmadığından trene bir jeneratör vagonu ve dizel lokomotif de ekleniyor.Şuan bulunduğumuz elektrikli lokomotif ise ankara da kalıyor.
Karaköy istasyonuna geldik. Burada da sinyalimiz kırmızı yanıyor. Doğu Ekspres trenden ziyade kilometrik bir tren hemen hemen her istasyonda duruyor, çok hızlı gitmiyor. Bizim hareketimizden 2 saat sonra İstanbuldan yola çıkan Başkent ekspresi bizi burada yakalıyor.
Ve tren önümüze geçiyor. Başkent ekspresi Türkiye'de işleyen en hızlı konvansiyonel trenlerden. Çok az istasyonda duruyor ve pek çok trenin önüne geçiyor. Oldukça konforlu olan bu trenin biletleri diğerlerine göre biraz daha pahalı. Hatta bir dönem tren içerisinde bayan kondüktörler görev yapıyordu.
Sakarya'da karşıdan gelen treni 15 dakika beklemek gördüğünüz gibi pek çok zincirleme olay ortaya çıkardı. Normalde bu tren bizi eskişehire girmek üzereyken çift hatlı bir bölgede geçecek; bizi ve diğer trenleri bekletmeyecekti. Bu yüzden demiryollarında tek hat işletmeciliği pek çok probleme gebedir.
Ve benim için son istasyona geldik. Burada lokomotiften tekrar vagona geçip eşyalarımı alıp perona iniyorum. İlhami abi o esnada trenden inip inmediğimi kontrol ediyor.
Sonra selamlaşıyoruz ve Doğu Ekspresi yoluna koyuluyor.
İlhami ve Recep abiler beni çok iyi ağırladılar. Sayelerinde zihnimdeki yolculuklar kütüphanesine güzel bir anı daha eklenmiş oldu. Bir kere daha onlara teşekkür ediyorum. Yolları açık olsun...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder